Olsztyńskie Spotkania Teatralne na półmetku

Cztery dni Spotkań za nami. Wszystko idzie zgodnie z planem. Widzowie zachwyceni, ale aktorzy, którzy na festiwal przybyli z różnych zakątków Polski ,również. Oby tak dalej. Przecież po to robimy, aby wszyscy wyszli z naszego teatru z satysfakcją, że zobaczyli naprawdę dobrą i prawdziwą sztukę — tak półmetek XXVI Olsztyńskich Spotkań Teatralnych podsumowuje rzecznik prasowy Teatru im. Jaracza Maciej Lewandowski.

Od samego początku było ambitnie i entuzjastycznie. Sobotnie otwarcie uświetniła sama Krystyna Janda. Wcieliła się w rolę Marii Callas. Nie obyło się bez owacji na stojąco. Następnego dnia tak samo gromkie brawa zebrała Magdalena Bochan-Jachimek absolwentka olsztyńskiego Studium Aktorskiego im. Sewruka. Wszyscy byli zgodni, że „Mamy problem. Monodram macierzyński” w jej wykonaniu był świetny.

— Sama jestem młodą mamą i dobrze pamiętam ile zamętu w naszym domu spowodował jeden mały dodatkowy członek rodziny. To była właśnie opowieść o tym. O trudach macierzyństwa, ale podane w tak zabawnej przewrotnej formie, że nie sposób się było nie uśmiechnąć. Gdy patrzyłam na aktorkę na scenie to jakbym siebie widziała — wspomina pani Magdalena.
Więcej kontrowersji wzbudził „Ślub” wystawiony przez Teatr Współczesny w Szczecinie i Teatr im. Jana Kochanowskiego z Opola. Oczywiście przedstawienie uzyskało w pełni zasłużone brawa, ale bez owacji na stojąco. — To była bardzo wymagająca i wymagająca skupienia sztuka. To trochę inna, oszczędna skupiona na słowie forma teatru — podkreśla Lewandowski.

Co najbardziej cieszy, na widowni wciąż widać nowe twarze. — Oczywiście w festiwalu bierze udział wielu stałych bywalców, ale pojawiają się też ci, którzy nie uczestniczą w życiu teatru na co dzień. To miłe mieć świadomość, że ludzie wiedzą, że przez te osiem dni w teatrze dzieje się tyle, że ogromną stratą byłoby to przegapić — podkreśla rzecznik. Wczoraj na deskach sceny olsztyńskiego teatru w spektaklu „Nasze żony” spotkało się trzech gigantów: Wojciech Malajkat, Jerzy Radziwiłowicz i Wojciech Pszoniak. Chwilę po tym, gdy emocje po wieczornym spektaklu opadły, a publiczność i aktorzy opuścili salę, ekipa montująca wkroczyła na scenę, by przygotować scenę dużą do jednego z czarnych koni spotkań.

Chodzi o spektakl pt. „Punkt Zero: Łaskawe”. Pracowali całą noc. — To bardzo wymagający technicznie spektakl. Musieliśmy zmierzyć się z wieloma przeszkodami natury technicznej, ale śmiem twierdzić, że pod tym względem wszystko się udało — mówi Giovanni Castellano, dyrektor artystyczny festiwalu. Czy na pewno, widzowie będą mogli przekonać się już dziś o godzinie 19.00.

Dwie godziny wcześniej na deskach sceny Margines zobaczymy wspaniały spektakl „Jutro będzie za późno” opowiadający o życiu Wiery Gran — polskiej piosenkarki, aktorki kabaretową i filmowej czasów wojennych. — Postać Wiery Gran od lat fascynuje twórców. Teraz zobaczymy wzruszający, subtelny spektakl w wykonaniu Aleksandry Lis aktorki Kujawsko-Pomorskiego Impresaryjnego Teatr Muzycznego z Torunia. To będzie naprawdę bliskie intymne spotkanie z Wierą — zachęca Castellanos.
ap