Kaja Danczowska w światowym prawykonaniu koncertu na skrzypce i orkiestrę Henryka Jana Botora

Kompozytor zadedykował koncert Kai Danczowskiej, która wykona go z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej pod batutą Stanisława Krawczyńskiego.

W repertuarze koncertu ponadto znajdą się: Gabriela Fauré – Pelleas et Mélisande op. 80, suita z muzyki do sztuki Maurycego Maeterlincka oraz Jerzego Gablenza – Pielgrzym, poemat symfoniczny op. 12.

O koncercie na skrzypce i orkiestrę Henryka Jana Botora, wybitna artystka powiedziała:

Koncert na skrzypce i orkiestrę Henryka Jana Botora (rocznik 1960) został skomponowany w roku 2014. Zanim usłyszymy prawykonanie, kilka słów o twórcy Koncertu. Henryk Jan Botor, kompozytor i organista, urodził się w Tychach. Ukończył studia w Akademii Muzycznej w Krakowie: wychowanie muzyczne (dyplom w 1984), kompozycję pod kierunkiem Marka Stachowskiego (dyplom w 1989) oraz grę na organach w klasie Mirosławy Semeniuk-Podrazy (dyplom z wyróżnieniem w 1989).Laureat konkursów kompozytorskich. Znaczącą część jego kompozycji stanowi muzyka religijna, utwory na chór, często z udziałem organów.

Serdecznie zapraszamy na te wyjątkowe wydarzenie artystyczne - 24 kwietnia, godz.19.00 sala koncertowa Filharmonii
Koncert jest objęty Programem Instytutu Muzyki i Tańca „filharmonia/ostrożnie, wciąga.

Bilety do nabycia w kasie biletowej pon.-pt. w godz.10-18 oraz przed koncertem. Bilet normalny 40 zł, bilet ulgowy 30 zł, karta melomana 20 zł, karta dużej rodziny: rodzice 22 zł, dzieci 11 zł

24 kwietnia 2015 (piątek), godz. 19.00, sala koncertowa Filharmonii
Koncert symfoniczny
Stanisław Krawczyński – dyrygent
Kaja Danczowska – skrzypce
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Program:
Gabriel Fauré – Pelleas et Mélisande op. 80, suita z muzyki do sztuki Maurycego Maeterlincka
Prélude
Fileuse (Prządka)
Sicilienne
Mort de Mélisande (Śmierć Mélisandy)


Henryk Jan Botor – Koncert na skrzypce i orkiestrę (2014) - Prawykonanie światowe
Lento – Presto
Grave
A tempo, quasi toccata

Jerzy Gablenz – Pielgrzym, poemat symfoniczny op. 12

Kaja Danczowska – skrzypce
Naukę gry na skrzypcach rozpoczęła w wieku 7 lat u Jana Stasicy, a od ósmego roku życia pracowała pod kierunkiem Eugenii Umińskiej, u której, w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, uzyskała w 1972 r. dyplom z wyróżnieniem. W tym samym roku ukończyła dwuletni kurs mistrzowski u Dawida Ojstracha w Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie. Dwa lata później uczestniczyła w zorganizowanym przez rząd kanadyjski kursie mistrzowskim prowadzonym przez Ruggiera Ricciego.

W 1959 r. zdobyła I miejsce na Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym we Wrocławiu oraz stypendium Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków ufundowane przez Henryka Szerynga, następnie stypendium Pawła Kleckiego, Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego oraz Ministra Kultury i Sztuki.
Jest laureatką wielu krajowych i międzynarodowych konkursów skrzypcowych: III nagrody na V Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu (1967), II nagrody na Konkursie Skrzypcowym im. Alberta Curci w Neapolu (1969), II nagrody na Konkursie Wykonań Muzycznych w Genewie (1970), III nagrody na Międzynarodowym Konkursie Radiowym w Monachium (1975), srebrnego medalu na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Królowej Elżbiety Belgijskiej w Brukseli (1976). 
Od dziesiątego roku życia występuje jako solistka na obu półkulach.

Koncertowała z Krystianem Zimermanem, z którym oprócz sonat Francka i Mozarta nagrała Mity Szymanowskiego. Współpracowała także z Heinzem Holligerem, Gidonem Kremerem, Janem Krenzem, Mischą Maiskym, Jerzym Maksymiukiem, Iwanem Monighettim, Krzysztofem Pendereckim, Jurijem Simonowem, Stanisławem Skrowaczewskim, Tadeuszem Strugałą, Witoldem Rowickim i Antonim Witem. Jest artystką wszechstronną, wykonuje utwory wszystkich epok. Krytycy muzyczni podkreślają w jej grze precyzję techniczną, czystość dźwięku i emocjonalne zaangażowanie w interpretację dzieła muzycznego.

W swym dorobku Kaja Danczowska posiada nagrania płytowe wydane przez renomowane wytwórnie oraz ponad 400 archiwalnych nagrań radiowych, dokonanych przede wszystkim dla Polskiego Radia oraz rozgłośni RIAS. 
Zasiada w jury wielu konkursów w Polsce i za granicą, m.in. w Poznaniu (1986), Tokio (1986), Monachium (1992, 1998), Nowym Jorku (1999), Odense (2000) czy w Wiedniu (2008). 

Od 1972 r. prowadzi klasę skrzypiec w Akademii Muzycznej w Krakowie; w 1997 r. otrzymała tytuł profesora zwyczajnego. Jest cenionym pedagogiem, uhonorowanym licznymi nagrodami, m.in. Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” na 50-lecie pracy twórczej w 2006 r., Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski w 2009 r., pięciokrotnie Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki (później Kultury i Dziedzictwa Narodowego) (1979, 1991, 1998, 2010, 2013), Nagrodą Prezesa Rady Ministrów w 2011 r.

W 2014 r. dzięki staraniom Programu 2 Polskiego Radia i wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego ukazał się 7-płytowy album z około pięćdziesięcioma nagraniami archiwalnymi wybranymi spośród całego dorobku fonograficznego artystki. 

Kaja Danczowska jest reprezentowana przez Stowarzyszenie im. Ludwiga van Beethovena.

Stanisław Krawczyński – dyrygent
Pełnił funkcję kierownika Chóru Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie, a następnie Chóru Filharmonii Krakowskiej. Pod jego kierownictwem zespoły te występowały m.in. w Teatro alla Scala w Mediolanie, Basilica di San Marco w Wenecji, Teatro Regio w Turynie, Academia di Santa Cecilia w Rzymie, w lipskim Gewandhausie, w Beethovensaal w Stuttgarcie, w Brucknerhaus w Linzu. W latach 1986-2008 związany był jako dyrygent z zespołem Capella Cracoviensis, prezentując krakowskiej publiczności pierwsze polskie wykonania kompozycji m.in. Franka Martina, Peterisa Vasksa, Knuta Nystedta, Juliusza Łuciuka, Bogusława Schaefera i innych. Dzięki tej działalności stał się jedną z kluczowych postaci krakowskiego środowiska muzycznego. W 1992 r. objął kierownictwo Tarnowskiej Orkiestry Kameralnej, koncertował z tym zespołem w kraju i za granicą (Hiszpania, Francja, Szwajcaria). Występował w ważnych miejscach dla sztuki i kultury europejskiej m.in. w Thomas Kirche w Lipsku, w Wigmore Hall w Londynie, w sali koncertowej UNESCO w Paryżu, w Sali Kameralnej Konserwatorium Kijowskiego oraz na festiwalach muzycznych w wielu krajach świata. W 1990 r. był inicjatorem powstania Krakowskiego Chóru Kameralnego, uznanego przez krytyków za jeden z najlepszych polskich zespołów chóralnych. Jako chórmistrz współpracował ze słynnymi dyrygentami, m.in. z Yurim Ahronovitchem, Zubinem Mehtą, Krzysztofem Pendereckim, Helmuthem Rillingiem, Witoldem Rowickim, Stanisławem Wisłockim, Antonim Witem.

Dokonał prawykonań nowo odkrytych dzieł Antona Brucknera oraz wielu utworów kompozytorów polskich, m.in.: Zbigniewa Bargielskiego, Zbigniewa Bujarskiego, Henryka Marii Góreckiego, Romana Maciejewskiego, Romana Palestra, Bogusława Schaeffera, Marka Stachowskiego. Uczestniczył jako juror w licznych międzynarodowych konkursach chóralnych i dyrygenckich.
W 2000 r., będąc jednym z dziewięciu dyrygentów, brał udział w tworzeniu wielkiego międzynarodowego zespołu, prezentującego w czasie tournée po Europie utwory z dziewięciu miast posiadających status Stolicy Kultury Europejskiej. W 2001 r., z okazji dziesiątej rocznicy powstania Internetu prowadził, w ramach elektronicznego eksperymentu, koncert – dyrygując z Krakowa śpiewającymi w Warszawie AMFC Vocal Consort i Gdańsku Schola Cantorum Gedanensis.

Szczególną wagę przywiązuje do popularyzacji śpiewu chóralnego we wszystkich jego formach. Z jego inicjatywy powstały krakowskie festiwale chóralne Cantate Domino i Małopolskie Spotkania Kolędowe.

Jednocześnie z działalnością artystyczną prowadzi działalność dydaktyczną w Akademii Muzycznej w Krakowie. W uczelni tej w latach 2004-2012 pełnił funkcję rektora. Za jego kadencji Akademia ta została uznana w rankingu tygodnika „Wprost” za najlepszą artystyczną uczelnię w Polsce.