Od codziennej krzątaniny po karę śmierci, seks, religię i pieniądze

Wiesław Łuczaj prezentuje najnowsze prace z dwóch serii: „Obrazy statystyczne” oraz „Człowiek jako baza danych”. Obrazy statystyczne inspirowane są zachowaniami społecznymi Polaków, w tym ich stosunkiem do kary śmierci, seksu, religii, bogactwa, starości, zdrowia, uczestnictwa w kulturze i innych. Obrazy mają kształty typowych wykresów kołowych. Statystyka wpływa na formę dzieła, narzucając proporcje i podziały według właściwych sobie rozkładów procentowych.

Prace z serii „Człowiek jako baza danych” powstają zawsze przy współudziale mieszkańców i studentów różnych miast: Warszawy, Kielc, Radomia, Bari (Włochy), Olsztyna. Zaproszone do udziału osoby wskazują na mapie miasta dziesięć miejsc szczególnie im bliskich (np. miejsce zamieszkania, szkoła, uczelnia, miejsce pracy, ulubione miejsce odpoczynku, miejsce pierwszej randki, itp.).

Artysta, łącząc wskazane na mapie punkty linią, tworzy w ten sposób rysunki, które są wizualizacją danych odnoszących się do konkretnych miejsc i osobistych historii widzów. Człowiek traktowany jest tu jako baza danych, a powstałe rysunki, mimo abstrakcyjnej formy, są wizualizacją otrzymanych informacji.

Prezentowane na wystawie prace Joanny Zak odnoszą się do codziennego „krzątania się” autorki po własnym mieszkaniu. Obrazy powstają w oparciu o rysunki symultaniczne lub autorskie bazy danych, będące zapisem ruchu oraz czasu, jaki spędza w poszczególnych pomieszczeniach swojego mieszkania.

Składają się z dziewięciu kwadratowych modułów, z których osiem reprezentuje pomieszczenia mieszkania: pokój dzienny, balkon, pracownię, przedpokój, pokój dziecka, łazienkę, toaletę i kuchnię, a jeden moduł reprezentuje świat zewnętrzny. Modułowość prac pozwala dowolnie komponować kolejne obrazy. Poprzez zamianę jednego lub kilku modułów z innych obrazów powstaje nowy obraz. Zamiana zawsze dotyczy tego samego pomieszczenia, np. kuchnia z jednego obrazu jest zamieniana na kuchnię z innego obrazu.

Wybór kolorów jest intuicyjny. Linie na obrazach są zapisem ruchu. Punkt oznacza pobyt w danym pomieszczeniu. W niektórych obrazach, zamiast punktów, pojawiają się różnej wielkości koła, których skala zależy od długości czasu spędzonego w danym pomieszczeniu w ciągu całego dnia.

Wiesław Łuczaj
Urodzony w 1960 roku, studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1980-85. Od 1986 r. pracuje na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP. Od 2001 r. związany także z Instytutem Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, gdzie obecnie pełni funkcję dyrektora Instytutu. Dwukrotny stypendysta Ministra Kultury i Sztuki. Od 2012 r. profesor tytularny sztuki.

W ostatnich latach, razem z grupą artystów europejskich tworzy międzynarodowy ruch artystyczny „Discursive Geometry”, którego jest pomysłodawcą. Ta idea włącza sztukę geometryczną w aktualnie toczące się dyskursy, m.in. społeczne, języka, nauki, czy samej sztuki.

Autor ponad 30 wystaw indywidualnych oraz uczestnik ponad 140 wystaw zbiorowych w kraju i za granicą, m.in. w: Ariel Gallery, Nowy Jork, USA; The Banff Center for the Arts, Banff, Kanada; Forum Konkrete Kunst, Erfurt, Niemcy; Musées de Sens, Francja; Galerie L’Idee, Zoetermeer, Holandia.

Joanna Zak
Urodzona w 1979 roku, w latach 1999-2004 studia w Instytucie Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Obecnie doktorantka w macierzystym Instytucie, na kierunku Sztuki Piękne. Autorka wystaw indywidualnych oraz uczestniczka wystaw zbiorowych w kraju i za granicą, m.in. w Glaspavillon „Hans-Schmitz-Haus”, Rheinbach, Niemcy, Galeria XX1, Warszawa. Tworzy w zakresie malarstwa w nurcie geometrii dyskursywnej. Mieszka i pracuje w Kielcach.